“லசந்த யார்?”—2009 ஜனவரி 8ஆம் தேதி, இலங்கையின் மிகத் துணிச்சலான பத்திரிகையாளர்களில் ஒருவரான லசந்த விக்ரமதுங்க கொடூரமாகக் கொல்லப்பட்டார். அதிர்ச்சியூட்டும் இந்த சம்பவத்திற்குப் பிறகு, பிபிசி பத்திரிகையாளர் ஒருவர் விசாரித்தபோது, அப்போதைய பாதுகாப்பு அமைச்சின் செயலாளராக இருந்த கோட்டபய ராஜபக்ஷ இந்தக் கேள்வியை புறக்கணிக்கும் விதமாக எழுப்பினார். அவரது இந்த பதில், இலங்கையில் பத்திரிகையாளர் கொலைகளுக்கு நீதி கிடைக்காத சூழலை முன்னிறுத்தும் ஒரு குறியீடாகவே அமைந்தது.
2009 ஜனவரி 8ஆம் தேதி காலை, தி சண்டே லீடர் பத்திரிகையின் தலைமை ஆசிரியரான விக்ரமதுங்க, கொழும்பில் வேலைக்குச் செல்லும் வழியில், மோட்டார் சைக்கிள்களில் வந்த அடையாளம் தெரியாத நபர்களால் தாக்கப்பட்டு, சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார். சில நாட்களில் அரசாங்கத்துக்கு எதிராகக் கோர்ட்டில் சாட்சியமளிக்கவிருந்த அவருக்கு இது ஒரு திட்டமிட்ட கொலை என்றும், இலங்கையில் பத்திரிகையாளர் பாதுகாப்பு கேள்விக்குறியாகி விட்டதாகவும் பலரும் கருதினர்.
விக்ரமதுங்க, ராஜபக்ஷ அரசின் தீவிர விமர்சகர்களில் ஒருவராகவும், ஊழல், போர்க்குற்றங்கள், மற்றும் அரசாங்க தவறுகளைக் குறித்து வெளிச்சத்துக்கு கொண்டு வந்த பத்திரிகையாளராகவும் இருந்து வந்தார். அவரின் கொலையைப் பற்றி சந்தேகத்தை வெளிப்படுத்தும் வகையில், அவர் வாழ்நாளில் எழுதிய கடைசி தலையங்கத்தில், தனது கொலை அரசாங்கத்தின் செயற்பாடுகளின் விளைவாகவே நடக்கும் என தீர்க்கதரிசனமாக எழுதியிருந்தார்.
விக்ரமதுங்கவின் படுகொலையைக் குறித்து விசாரணைகள் தொடங்கியபோது, அரசாங்கம் அதனை ஆர்வமின்றி அணுகியதாக குற்றச்சாட்டு எழுந்தது. இதற்குப் பிரதான எடுத்துக்காட்டு, பிபிசி செய்தியாளரின் கேள்விக்கு கோட்டபய ராஜபக்ஷ அளித்த புறக்கணிப்பு பதில்: “லசந்த யார்?” இதன் மூலம், அவரின் கொலையை ஒப்புக்கொள்ளாமலும், விசாரணையில் தீவிரமாக ஈடுபடாமலும் இருக்கும் அரசின் மனநிலையை வெளிப்படுத்தியது.
இந்த பதில், இலங்கையில் பத்திரிகை சுதந்திரத்தின் மீது அரசாங்கம் கொண்டிருந்த அசட்டுத்தனமான அணுகுமுறையை வெளிச்சத்துக்கு கொண்டு வந்தது. இது, பத்திரிகையாளர்களுக்கு எதிரான வன்முறைகளை தூண்டிவிடும் அச்சச்சூழலை மேலும் உறுதி செய்ததாகவும் கருதப்பட்டது.
நீதி தாமதமானது, நீதி மறுக்கப்பட்டது
பதினைந்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும், விக்ரமதுங்கவின் கொலையில் நீதி கிடைக்கவில்லை. பல்வேறு சர்வதேச அழுத்தங்கள், விசாரணைகள் மற்றும் வழக்குகள் இருந்தபோதிலும், முக்கிய சாட்சிகள் அச்சுறுத்தப்பட்டுள்ளனர், ஆதாரங்கள் மறைந்துவிட்டன, குற்றவாளிகள் இன்னும் கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை. இது, இலங்கையில் பத்திரிகையாளர்களுக்கு எதிரான குற்றங்கள் தண்டனையின்றி தொடரும் ஒரு விளக்கமாகவே பார்க்கப்படுகிறது.
உலகம் தொடர்ந்து நீதி கோரிக்கையை முன்வைக்கின்றது. ஆனால், ஒரு முக்கியமான கேள்வி இன்னும் பதிலளிக்கப்படவில்லை: இலங்கை, அதன் துணிச்சலான குரல்களை அடக்கிச் சமாதானம் காணும் நாடியா?
